ประคำ ๑๐๘ (อิติปิโสฯถอยหลัง)

หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ชัยนาท

      ประคำ หลวงปู่ศุข มะขามเฒ่า นับได้ว่าเป็นประคำที่ได้รับความนิยมในระดับต้นๆ เคียงคู่มากับ ประคำนเรศวรปราบหงสาฯ ของหลวงปู่บุญ แห่งวัดกลางบางแก้ว นครปฐม ซึ่งในปัจจุบันแทบเป็นตำนานไปแล้วเนื่องจาก ใครมีอยู่ในความครอบครองต่างหวงแหน เปรียบได้ดังสมบัติอันล้ำค่า เสริมส่งบุญบารมี อำนาจวาสนา ให้ความอยู่เย็นเป็นสุข เจริญรุ่งเรืองในธุรกิจการงานในทุกประการ

      ประคำ หลวงปู่ศุข สามารถแบ่งแยกได้เป็น 3 ขนาด คือ ขนาดเล็ก เรียกว่าประคำนิ้ว ขนาดกลาง เรียกว่า ประคำมือ และขนาดใหญ่ เรียกว่า ประคำคอ ในประคำเส้นหนึ่งๆ จะประกอบไปด้วยวัสดุอาถรรพ์เวทย์ 4 อย่าง คือ เขี้ยว งาช้างอาถรรพ์ (จำพวกงากำจัด งากำจาย ซึ่งเป็นของดีทนสิทธิ์) , กะลาตาเดียว , เขาควายฟ้าผ่าตาย หรือเขากวางคุด // เสร็จแล้วหลวงปู่ศุข ท่านจึงปลุกเสกด้วยบทอิติปิโสถอยหลัง ทั้งกันทั้งแก้ ถอดถอนคุณคน-คุณไสยฯ มนต์ดำต่างๆ  อักขระที่ลงในเส้นประคำ บางเส้นก็ลงจารทุกเม็ด (บทอิติปิโส108) ในบางเส้นก็ลงอิติปิโสบทย่อ หรือเรียกอีกอย่างว่า หัวใจนวหรคุณ (มงคล ๙ ประการ อะสังวิสุโลปุสะพุภะ) บางเส้นไม่ลงจารก็มีเช่นกันครับ ที่กะโหลกงามักจะจาร “อิติ อัตอุดปิด มะอะอุ”

ประวัติความเป็นมาของบทอิติปิโสถอยหลัง

       สมัยพุทธกาล มีเหล่าพระสงฆ์อยู่กลุ่มหนึ่งได้ออกธุดงค์ไปในป่าเขาแห่งหนึ่งซึ่งเป็นป่า ที่ว่ากันว่าไม่มีนักบุญท่านใดอยู่ได้นาน เพราะมักจะมีเหล่าอสูรกายมาหลอกหลอน ให้ตบะพังจนสติแตกอยู่ร่ำไป พระสงฆ์กลุ่มนี้ได้ปักกรด และจำศีลอยู่ที่นั่น ซึ่งมีกันทั้งหมด 8 องค์ // ตกกกลางคืน เหล่าอสูรกายก็ออกฤทธิ์ ทั้งหัวเราะทั่วหุบเขา ทั้งแปลงเป็นผี ควักไส้พุง ตาถลน ทั้งหมดกลัวสุดขีดแต่ได้ตั้งสติและสวดมนต์ โดยเฉพาะอิติปิโส // แต่พอสวด อสูรกายกลับกลายร่างเป็นยักษ์โล้น(ร่างแท้ๆ) ปัดกลดกระเด็นไปคนละทิศละทาง ทั้งหมดทุกท่าน และนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้า ได้ให้บทสวด อิติปิโส แต่ให้สวดถอยกลับ เพื่อไปปลดปล่อยยักษ์ตนนั้นที่หวงที่ เหล่าพระสงฆ์เหล่านั้น ก็กลับไปที่เดิม ตกกลางคืน มาอีกหนักกว่าครั้งที่แล้ว // ทั้งพายุห่าฝนทั้งฟ้าผ่า และมันกำลังจะกระทืบไปที่เหล่าพระสงฆ์กลุ่มนั้น ทั้งหมดห้อมล้อม // และท่อง อิติปิโส ถอยหลัง ยักษ์ตนนั้น ปวดหัวทรมานอย่างแรง จนต้องอ้อนวอนให้พระสงฆ์กลุ่มนั้นหยุดท่องคาถานี้

หัวหน้าคณะได้ให้ยักษ์สาบานด้วยวาจาสัตย์ว่าต้องไม่ทำร้ายใครอีก และต้องจำศีลเพื่อให้หลุดพ้นจากวัฏสงสารที่เป็นอยู่นี้ // ยักษ์จึงตกลง..และในที่สุดก็มาเป็นบทคาถาบทหนึ่งที่ไม่ใช่แค่คุ้มครองผู้สวดแล้ว ยังป้องกันภัยอันตรายทั้งหลาย ยามจำเป็นต้องพักในที่ที่เราไม่คุ้นเคย

คาถาบทนี้มี 56 ตัว ให้ภาวนา 3 หรือ 7 คาบ ก่อนออกเดินทางไปสารทิศใด ๆ จะแคล้วคลาดปราศจากทุกภัยพิบัติทั้งปวง หากภาวนาได้ครบ108คาบ ติดต่อกัน จะมีตัวเบา เดินตัวปลิว เสกหรือสะเดาะเคราะห์ สะเดาะกุญแจ หรือโซ่ตรวนของจองจำทั้งปวงได้สิ้น

"ติ วา คะ ภะ โธ พุท นัง สา นุส มะ วะ เท ถา สัต ถิ ระ สา มะ ทัม สะ ริ ปุ โร ตะ นุต อะ ทู วิ กะ โล โต คะ สุ โน ปัน สัม ณะ ระ จะ ชา วิช โธ พุท สัม มา สัม หัง ระ อะ วา คะ ภะ โส ปิ ติ อิ ฯ"

๏ สิทธิการิยะ พระอิติปิโสถอยหลัง =>> ผู้ใดเล่าเรียนไว้ คุ้มได้มากครัน ศัตรูนึกหวัง มิได้กล้ำกราย // เป็นเสน่ห์แก่เขา เข้าหาเจ้านาย ท้าวพระยาทั้งหลาย มีจิตเมตตา // ปรารถนาสิ่งใด นึกไว้ในใจ ดังคิด อย่าได้แคลงจิต คิดไปสู่อื่น ฝูงคนทั้งพื้น คงจะบูชา พระคาถานี้ // อุปเท่ห์พิธี เหลือจะพรรณนา ปลุกเสกกายา ได้สมดังใจ คงกระพันชาตรี ฤทธีมากมาย ขอท่านทั้งหลาย จงหมั่นภาวนา ๚

๏ จะกล่าวอุปเท่ห์ พระอิติปิโสถอยหลัง =>> ผู้ใดเรียนได้ ไว้เป็นปิยัง ศัตรูนึกหวัง บ่มิกล้ำกราย // เป็นที่เสน่หาเทพารักษ์ ทั้งมนุษย์หญิงชาย สิ่งใดปรารถนา ภาวนาอย่าคลาย ถ้วนร้อยแปดหมาย // ทำเมื่อเที่ยงคืน คนรักนักหนา ถือดังญาติกา ทั้งอายุยืน // จะทำสิ่งไร ตั้งใจอย่าขืน คืออย่าเป็นอื่น บ่ายหน้าหนบูรพ์ // ไม้รักซ้อนแกะทำ พระภควัมอย่าสูญ ใส่น้ำมันแช่ เสกแปรเป็นคุณ // บ่ายหน้าหนบูรพ์ จนพระลุกนั่ง ใช้เป็นเสน่ห์ ล่องหนกำบัง // ออกสงครามเจรจา ท้าวพระยาปิยัง ฝูงชนทั่วทั้ง รักนักรักหนา // ถ้าท่านจองจำ ตั้งจิตบริกรรม ด้วยพระคาถา มนต์น้ำหมากนั้น ๑๔ คาบตรา ถูกต้องขื่อคา หลุดลุ่ยบัดใจ // ถ้าหาน้ำหมากมิได้ อาจารย์กล่าวไว้ ใช้ร่ายเป่าไป ขื่อคาอันแข็ง อ่อนคือลนไฟ เสกสิ่งใด ๆ กินคงกระพัน ๑๓ คาบหนา // ๑๕ คาบว่า ใช้เป็นจังงัง โดยท่านกล่าวมา เอาลิ้นดุนเพดาน ๑๕ คาบอย่าคลาด เป่าไปอย่าคลา กระทืบตีนออกมา อาวุธศาสตรา ลุ่ยหลุดจากมือ // มหาละลวยฤา เป็นได้เหมือนกัน ให้ร่ายเป่าไป ๑๑ คาบนั้นไซร้ // เป่าไปสู่มัน มันมาหาเรา เขาผูกมัดขันชะเนาะ บ่ายหน้าจำเพาะ สู่หัวเชือกเข้า ถ้วนร้อยแปดเป่า สู่หัวเชือกเข้า ลุ่ยหลุดแลนา // ถ้าจะลุยอัคคี เสกหมากกินดี เสกน้ำมันทา ๕ คาบให้ไว้ ให้ใช้คาถา เสกน้ำมันทา ไม่มีโภยภัย // ถ้าจะล้วงตะกั่ว เสกน้ำมะกรูด ยกมือขึ้นไหว้ เจ้าประคุณทูนหัว ไม่มีอันตราย ผิวจะแก้ คุณเขาทำแล // แม้คุณทั้งหลาย ยืนเหนือลมร่าย ๑๐ คาบโดยหมาย เป่าไปอย่าคลา หายสิ้นสูญพลัน // เมื่อทำรำลึก ตรึกหาพระพุทธ พระธรรมสังฆา ขอคุณบิดา ทั้งพระมารดา คุณครูอุปัชฌาย์ อยู่เหนือเกสา เสกหมากให้กิน ท่านรักนักหนา เสกน้ำล้างหน้า ไม่มีโภยภัย // ทั้งสองสิ่งนี้ เสก ๔ คาบตรา ไม่ม้วยมรณา เทวดาดลใจ อนึ่งเล่าหนา ขอดชายผ้าไว้ ผูกเป็นหัวพิรอด ๑๗ คาบใส่ หัวเป็นประเจียด ภาวนาเดินไป ขึ้นลงที่ไหน คนไม่เห็นเรา // ปัดพิษงู ตะขาบ แมลงป่อง ๓ ที // คงกระพันชาตรี ๑๙ คาบหนา แม้นเขาตามไป จงหักกิ่งไม้ เสกขวางมรรคา เสกสิ่งไร ๆ ตามใจปรารถนาแล..,

SPECIAL  Thanks..,ท่านนายกฯ สมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย (ป๋าพยัพ คำพันธุ์) , คณะกรรมการชุดเครื่องรางยอดนิยมทุกท่าน , เวปเครื่องรางไทยดอทคอม  ,  ม.ร.ว. อภิเดช อาภากร , สุรเดช ลิ้มานิช (หมึก ท่าพระจันทร์) , คุณกิตติภัทถ์ เพิ่มแสงสุวรรณ , จ่าเจี๊ยบ ปากน้ำโพ , คุณจรัล ราชสีห์ , ป๋อง ตาคลี ,  คุณแจ้ เสนา , Mr.Cafu กาฟู หนิง ฯลฯ