@@@ ขอเชิญสาธุชนร่วมเป็นเจ้าภาพ ทอดผ้าป่าสามัคคี กองละ 999 บาท (หรือตามศรัทธา ความเลื่อมใส) @@@

<<< เพื่อสมทบทุน สร้างอาคารรับรอง 2 ชั้น ถวายเนื่องในวันคล้ายวันมรณะภาพ หลวงพ่อเดิม ปีที่ 63 ณ วัดหนองโพ นครสวรรค์.., >>>

====================================

(คาถาอาราธนาหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ นครสวรรค์) 

"อิติ อะระหัง สุคะโต พุทธสโร หลวงพ่อเดิม นามะเต อาจาริโย เม อายัสมา อาจาริโย เม ภัณเต โหหิ"

(ใช้สวดอาราธนาหลวงพ่อเดิม ก่อนว่าคาถาใดๆ บารมีท่านจะใช่วยให้เกิดความสำเร็จ สวด 3จบ , 9 จบ)

(คาถาหัวใจราชสีห์) 

"นะราชสีห์ ตะมัตถัง ปะกาเสนโต ตัวกูนี้หรือคือพญาราชสิงโห โธสุอะกันตัง"

ใช้เสกภาวนาเป็นมหาอำนาจ เป็นที่เกรงขามแก่คนทั้งปวง ถ้าก้างปลาติดคอให้เสกข้าว 1 ก้อน กินทำให้กางปลาหลุดออกได้ เพียงแต่ตอนเสกข้าวนั้นให้เปลี่ยนคำว่า ตัวกูนี้หรือคือพญาราชสิงโห เป็น ตัวเจ้านี้หรือคือพญาราชสิงโห

นี่เป็นเคล็ดวิธีใช้ใน ตำรับพุทธสโร ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ นครสวรรค์ ทดลองใช้มาแล้วได้ผลจริงๆ ก้างปลาหลุดออกได้จริงๆ

คาถาอาราธนามีดหมอ

(จากตำราของ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ)

"สักกัสสะ วะชิราวุธัง เวสสุวัณนัสสะ คะทาวุธัง ยัมมะนัสสะ เนยยะนาวุธัง อาฬะวะกัสสะ ทุสาวุธัง นะรายัสสะ จักกะราวุธัง
ปัญจะอะวุทธานัง เอเตสัง อานุภาเวนะ ปัญจะอะวุทธา ภัคคะภัคขาวิจุณณัง วิจุณณาโลมัง มาเมนะพุธสันติ คัจฉะอะมุมหิ 
โอกาเส ติถาหิ"

ความศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวของมีดหมอนั้น ท่านเปรียบมีดหมอของหลวงพ่อเดิม คือ การรวมเทพศาตราวุธทั้ง ๕ ประการ ที่มีฤทธานุภาพในสามโลก หาศาตราอาวุธใดมาเทียบเทียมได้ไว้ในมีดหมอเล่มเดียว

============================== (จบหน้า1) 

<< คติธรรมทำความดี..,ตามรอยเท้าหลวงพ่อเดิม ; พระครูนิวาสธรรมขันธ์ หมายถึงว่า เป็นที่ตั้งแห่งธรรม(ความดี)ทั้งปวง >> 

นอกจากนี้แล้ว ยังมีวัตถุมงคลอย่างหนึ่งที่เกิดจากศรัทธาของชาวบ้าน ได้นำครามผสมน้ำทาฝ่าเท้าหลวงพ่อเดิม แล้วนิมนต์ให้เหยียบลงในผ้า ซึ่งปรากฏว่ามีผู้นำไปบูชาแล้วเกิดประสบการณ์มากมาย เรื่องรอยเท้านี้ หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน ซึ่งเป็นศิษย์หลวงพ่อเดิม องค์หนึ่งได้เผยแพร่ความหมายที่แท้จริงของรอยเท้าหลวงพ่อเดิมดังนี้

อาตมาเรียนถามหลวงพ่อเดิมเรื่องรอยเท้าของท่านว่า

“ที่หลวงพ่อเหยียบรอยเท้าให้เขาไปนั้น มันดีอย่างไรครับ บอกให้กระผมได้ตาสว่างสักครั้งหนึ่งเถิดขอรับ”

เทพเจ้าแห่งวัดหนองโพมองดูหน้าอาตมาก่อนจะกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงอันดังกังวานว่า

“เอ้อ ตาดีก็ได้ ตาร้ายก็เสีย หูดีก็ได้ หูร้ายก็เสีย”

อาตมาถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เพราะหลวงพ่อเดิมท่านตอบไม่ตรงคำถาม จึงรุกเข้าไปถามใหม่

“ไม่ใช่อย่างนั้นหลวงพ่อครับ กระผมต้องการรู้ว่าที่เขาเอาไปใช้กันน่ะดีทางไหนกันแน่ ถึงได้มาขอกันจนเหยียบไม่ได้หยุด”

“เอ้องั้นเรอะ ฟังนะ เขาว่าดีเอาไปโพกหัวแล้วยิงไม่ออก โพกหัวแล้วตีไม่แตก นั่นว่ากันอย่างนั้น ฉันไม่ได้ว่านะ เขาว่ากันไปเองแหละ”

“อ้าวแล้วอย่างนั้นหลวงพ่อให้เขาเอาไปทำไมกันล่ะครับ ถ้าหลวงพ่อไม่ได้ว่าดี เขาว่ากันเองล่ะก็”

“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับฉันนี่คุณ ธรรมะของฉันที่ฉันฝากไว้ในรอยเท้ามันไม่ใช่อย่างที่เขาเล่าลือกัน” 

“ธรรมะอะไรกันครับหลวงพ่อ ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อย ผมงงไปหมดแล้ว”

เทพเจ้าแห่งวัดหนองโพนิ่งสักครู่ เหมือนจะรวบรวมจิตแสดงธรรมให้อาตมา ซึ่งเป็นภิกษุหนุ่มฟัง อาตมาก็นิ่งคอยฟัง หลวงพ่อเดิมได้เผยธรรมะในรอยเท้าของท่านอย่างแจ่มแจ้ง ซึ่งอาตมาเชื่อแน่ว่าผู้ที่มีรอยเท้าของท่านคงไม่มีโอกาสรู้ เพราะมัวแต่ไปคิดว่ามหาอุด คงกระพัน กันลูกปืนเสียเป็นส่วนใหญ่ หลวงพ่อเดิมท่านว่าอย่างนี้

“รอยเท้าของฉันเหยียบไว้เป็นที่ระลึกว่า ฉันคือหลวงพ่อเดิม ที่ในหลวงท่านพระราชทานสมณศักดิ์ให้เป็นพระครูนิวาสธรรมขันธ์ หมายถึงว่า เป็นที่ตั้งแห่งธรรมทั้งปวง ฉันปฏิบัติในกรอบแห่งความดี ฉันไม่เบียดเบียน ฉันสร้างความเจริญในถิ่นกันดาร ฉันทำดีเพื่อให้พระศาสนารุ่งเรือง เมื่อได้รอยเท้าของฉันไปแล้วก็จงระลึกว่า หลวงพ่อเดิมท่านทำดี เราควรทำความดีเจริญรอยตามรอยเท้าของท่านไปเป็นคนดี คิดดี ทำดี อยู่แต่ในศีลธรรมอันดีงาม นั่นแหละรอยเท้าของฉันจึงจะขลัง ไม่ใช่เอาไปโพกหัวแล้วยิงไม่ออก แต่ไม่เคยมีใครถามฉันสักราย เห็นแต่เอารอยเท้าไปติดตัวแล้วหายเงียบไป”

อาตมาได้ฟังจบลงแล้วน้ำตาคลอ มันซาบซึ้งใจจริง ๆ ตั้งแต่บวชมาจนคิดจะสึกก็เพิ่งพบหลวงพ่อเดิมนี่แหละที่ท่านมีปรัชญาอันซาบซึ้งใจของอาตมา อาตมากล้าพูดได้ว่า หกเดือนที่อยู่วัดหนองโพ ทำให้อาตมาเป็นพระเต็มตัว ความคิดสึกหมดไป เพราะเห็นแล้วว่าพระที่ดีอย่างหลวงพ่อยังมี พระที่ไม่ดีที่เราเคยเห็นมานั้นเทียบกับท่านไม่ได้ เหมือนเพชรกับแก้วที่ไม่อาจมาเคียงคู่กันได้เลย 

(เกร็ดประวัติของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ) 

บางส่วนเพื่อแสดงถึงเมตตาธรรมของท่าน แม้ท่านจะมรณภาพไปนานแล้วก็ตาม แต่เชื่อว่าความดีและเมตตาธรรมของท่านยังอยู่ในใจผู้คนอีกมากมายครับ 

หลวงปู่ดู่ วัดสะแก กล่าวว่าหลวงพ่อเดิมท่านมีเมตตาสูงมาก

ถ้าใครได้อ่านหนังสือกายสิทธิ์เรื่อง “พระอรหันต์มีจริงหรือไม่” หน้า 84 มีลูกศิษย์นำรูปหลวงพ่อเดิมไปให้ท่านเสก ท่านก็ทำให้ตามประสงค์ ท่านพูดว่าเคยได้ยินแต่ชื่อแต่เสียงท่านมีเมตตาสูงมาก ผู้เขียนเรียนถามท่านว่า ถ้าถึงขั้นนี้จะเป็นพระขั้นไหน หลวงพ่อท่านตอบว่า “เลยขั้นเสียแล้ว ไม่มีขั้น” 
เมื่อหลวงพ่อจรัญ อยู่ปรนนิบัติรับใช้หลวงพ่อเดิม พุทฺธสโร แห่งวัดหนองโพ เป็นเวลา ๖ เดือน ตราบจนหลวงพ่อเดิมท่านละสังขาร คติธรรมคำคมของหลวงพ่อเดิมที่หลวงพ่อจรัญจดจำไม่เคยลืมคือ
๑. รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม 
๒. รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี 
๓. ผู้ใหญ่ให้อะไรรับไว้ก่อนอย่าจองหอง 
๔. มีเสื้อสิบตัวกับมีเสื้อตัวเดียวอย่างไหนจะดีกว่ากัน 
๕. หนึ่งอย่าเป็นสอง (พูดจริงทำจริง)

หลวงพ่อจรัญ เป็นศิษย์องค์เดียวและเป็นองค์สุดท้าย ที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาคชสาร !!! ซึ่งจะเริ่มต้นด้วยการฝึกกสิณเป็นพื้นฐานก่อน (พ.ศ. ๒๔๙๒) และได้ใช้ประโยชน์ในการสยบช้างป่าระหว่างการเดินธุดงค์กับหลวงพ่อในป่านาน ๒ เดือน (พ.ศ. ๒๕๑๖ อายุ ๔๕ พรรษา ตามที่หลวงพ่อในป่ากำหนดไว้ให้)

และครั้งที่สำคัญที่สุดคือ ระหว่างเดินทางกลับจากการปฏิบัติศาสนกิจ กับคณะสงฆ์ที่ทวีปยุโรป (พ.ศ. ๒๕๓๖) เครื่องบินที่โดยสารมาเกิดน้ำรั่วจากเพดานห้องโดยสารที่มีปริมาณมากขึ้นเรื่อยๆ อาจเป็นเหตุให้ไฟฟ้ารัดวงจรและเครื่องระเบิดได้ ซึ่งหลวงพ่อจรัญก็ได้ใช้วิชากสิณของหลวงพ่อเดิมแก้ไข (ใช้กสิณดินอุดน้ำ) จนเป็นปกติ เป็นเหตุให้ หลวงพ่อต้องป่วยกระเซาะกระแซะตลอดปี พ.ศ. ๒๕๓๖ ต่อเนื่องปี ๒๕๓๗ (ท่านที่สนใจเรื่องอิทธิฤทธิ์พึงสังเกต จากปีที่หลวงพ่อศึกษา จนถึงนำมาใช้ ห่างกันถึง ๒๔ ปี และ ๔๔ ปี ตามลำดับ)

แต่ภาพของหลวงพ่อที่ท่านเห็นเป็นประจำ ก็คือ สอนกรรมฐาน กับ บรรยายธรรม ไม่เน้นอิทธิฤทธิ์หรือเครื่องลางของขลังเลย นอกจากให้พร บอกให้ไปทานข้าว และแจกหนังสือ กลับปรากฏว่า ความศักดิ์สิทธิ์ยังเข้มขลังไม่เสื่อมคลาย ทั้งนี้เพราะหลวงพ่อ เจริญสติกรรมฐานอยู่ตลอดเวลา

============================(จบหน้า2)

<<< บูชาครูหลวงพ่อเดิม พิมพ์เผยแพร่เป็นธรรมทานการกุศล ครั้งที่1 จำนวน 5,000 แผ่น >>>