พระครูโกวิท ปริสุทโธหรือท่านอาจารย์กู๋แห่งวัดสองพี่น้องจ.สุพรรณบุรีผู้สืบทอดวิชาการทำตะกรุดหนังเก้งมาจากหลวงพ่อจ่างหรือพระครูอุภัยภาดารักษ์อดีตเจ้าอาวาสองค์ต่อจากหลวงพ่อเหนี่ยง ตะกรุดหนังเก้งนั้นถือได้ว่าเป็นเครื่องรางที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวอำเภอสองพี่น้องเลยก็ว่าได้เพราะแทบไม่เคยเห็นตะกรุดลักษณะนี้จากท้องถิ่นอื่นใดเลยแรกเริ่มเดิมที่นั้นก็มิอาจทราบได้ว่าเกจิองค์ใดเป็นผู้สร้างจะมีก็แต่หลวงพ่อเหนี่ยงสืบต่อมายังหลวงพ่อจ่างและเกจิอาจารย์รุ่นต่อมาที่สร้างก็คืออาจารย์กู๋ โดยของหลวงพ่อจ่างเป็นหนังเก้งม้วนพันด้ายหลอดรอบวงแล้วชุบรักแดง ส่วนของอาจารย์กู๋นั้นพันด้วยด้ายหลอดเช่นเดียวกันแต่ตรงกลางจะเป็นตะเข็บเป็นสันนูนชุบรักยุคแรกเป็นรักดำอมแดงยุคปลายเป็นรักดำ ส่วนอีกสำนักเป็นของหลวงพ่อสงัดอดีตเจ้าอาวาสวัดหัวโพธิ์ที่ทำเป็นหนังเก้งม้วนพันด้วยด้ายหลอดเหมือนกันแต่ไม่มีตะเข็บมีทั้งชุบรักดำและไม่ชุบรัก และวัดทองประดิษก็มีการสร้างแต่ยังไม่เก่ามากยังพอที่จะแยกให้เห็นความแตกต่างได้ สมัยที่ท่านอาจารย์กู๋ทำนั้นท่านไม่ได้ประเมินราคาค่าบริจาคแต่อย่างใดใครขอท่านก็ให้แต่ท่านไม่ได้ทำเอาไว้มากมายสักเท่าใดนักเพราะมีกรรมวิธีที่ยุ่งยากพอควรโดยเฉพาะขันตอนการลงยันต์และปลุกเสกที่ท่านลงด้วยพระคาถาอาวุธทั้งสี่หรือที่เรียกกันว่าเทพศาสตราเป็นคาถาที่นิยมลงในมีดหมอไม้ครูและหวายเฆี่ยนผีจึงเป็นเครื่องรางที่นอกจากพกพาติดตัวเพื่อกันภัยแล้วยังสามารถใช้ในการขับไล่หรือทำลายภูตผีปีศาจและมนต์ดำทั้งหลายให้พินาศลงไปด้วยในสมัยก่อนคนที่ต้องเดินทางไกลหรือเข้าป่าจึงมักนิยมใช้ตะกรุดหนังเก้งนี้ร้อยกับเชือกและแขวนเอาไว้ที่คอเพื่อสะดวกแก่การเดินทาง ตะกรุดหนังเก้งอาจารย์กู๋ปัจจุบันก็หาของให้ดูได้ยากแล้วครับอีกหน่อยคงแค่ได้ยินหรือเห็นแต่ในรูปเท่านั้น //ดอกนี้รักแดง เก่าจัด ชัดจริง ถึงยุคครับ