ตะกรุดนารายณ์แปลงรูป อ.นอง วัดทรายขาว จ.ปัตตานี ยุคต้น สร้างจากปลอกลูกปืน .22 

กล่าวกันว่าพระอาจารย์นองท่านเริ่มทำตะกรุดครั้งแรกประมาณปี พ.ศ.๒๔๙๖ ซึ่งเป็นการทำและแจกในเฉพาะกลุ่มลูกศิษย์ โดยครั้งแรกเป็นการทำตะกรุดจากแผ่นโลหะขนาดเล็ก ต่อมาชาวบ้านและกลุ่มลูกศิษย์ของท่านได้นำปลอกลูกปืนมาให้ท่านเพื่อทำเป็นตะกรุด ซึ่งก็ได้รับการตอบรับจากผู้ที่ได้รับไปบูชามากมาย ตะกรุดที่ทำจากปลอกลูกปืนมีทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ขึ้นอยู่กับวัสดุที่หาได้ในขณะนั้น

เชื่อกันว่า “ตะกรุดนารายณ์แปลงรูป” ของพระอาจารย์นองมีพุทธคุณโดดเด่นในเรื่องของ “การกลับร้ายให้กลายเป็นดี” และเมื่อมีการนำปลอกลูกปืนมาทำเป็นตะกรุด ทำให้มีนัยยะแห่งความเชื่อเพิ่มมากขึ้นคือเรื่องของ “แม่ย่อมไม่ฆ่าลูก” ดังนั้นตะกรุดนารายณ์แปลงรูปจึงมีพุทธคุณที่แอบอิงกันระหว่าง “มหาอุดและแคล้วคลาด” ซึ่งก่อนที่ท่านจะมอบตะกรุดให้ใครท่านมักจะบอกเสมอๆว่า..... “ใช้ด้านกำบังพรางตัว ศัตรูคิดร้ายก็มองไม่เห็น ไม่สามารถทำอันตรายเราได้ ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ที่มีตะกรุดนี้ติดตัวและเป็นคนดีมีศีลธรรม ใครที่มาคิดร้ายและจะทำอันตราย....ก็จะมีอันเป็นไปเอง....”

  จะว่าไปแล้ว “วิชานารายณ์แปลงรูป” มีมานานแล้ว ในตำราไสยศาสตร์ได้กล่าวถึงอานุภาพของวิชานี้ไว้ว่า มีฤทธิ์ มีเดชมาก อุปมาดั่งพระนารายณ์อวตารแปลงรูปสามารถช่วยเหลือได้ในทุกโอกาส ทั้งเมตตามหานิยม กำบังตัว หากแต่การสร้างให้ออกมาเป็นรูปของพระนารายณ์เลยทีเดียวมักจะไม่มีใครทำกัน เนื่องจากว่าวิชานี้ค่อนข้างหาคนทำยาก เพราะต้องมีการตั้งอาการ เรียกรูป เรียกนาม ฯลฯ คิดง่ายๆก็คือว่า พระนารายณ์ท่านเป็นเทพผู้เรืองฤทธิ์การจะนำเอาคาถาไปกำกับรูปของพระนารายณ์มันจึงไม่ใช่ของง่ายๆ ดังนั้นคนโบราณจึงมักนำ “วิชานารายณ์แปลงรูป” นี้มาดัดแปลงเป็นตัวยันต์หรือใช้เป็นแบบคาถามากกว่า

พระอาจารย์นอง ท่านมักจะกล่าวกับผู้ที่มีตะกรุดของท่านว่า..“ผู้ใดอาราธนาตะกรุด จะช่วยให้หลีกเลี่ยงจากเรื่องร้ายๆ ให้กลับกลายเป็นดี” คุณไมตรี บุญสูง คหบดีชื่อดังของภูเก็ต (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว)ได้เคยเล่าถึงความเป็นมาของวิชานารายณ์แปลงรูป ซึ่งพระอาจารย์นองได้เคยเล่าให้ท่านฟังว่า....“ในระยะแรกที่พระอาจารย์นองได้เข้ามาอยู่ที่วัดทรายขาว วัดทรายขาวเป็นวัดที่ทรุดโทรมมากๆ อาสนะ เครื่องใช้ในภารกิจของสงฆ์ ไม่ค่อยมี ช่วงนั้นพระอาจารย์ท่านได้จำพรรษาอยู่ที่กุฏิหลังเก่าทางด้านทิศใต้ของวิหารจัตุรมุขหินอ่อนในทุกวันนี้ 

คืนหนึ่งท่านนิมิตว่ามีนางไม้ตนหนึ่ง แต่งกายแบบคนโบราณ ห่มผ้าสไบเฉียงสีแดงมาปรากฏร่างให้ท่านเห็นบริเวณเสากุฏิ ในนิมิตนั้นนางไม้ตนนั้นได้บอกท่านถึงวิธีการทำตะกรุดโทน การเขียนอักขระและคาถาในการปลุกเสกตะกรุดนารายณ์แปลงรูปให้ท่านและบอกว่า...นางชื่อ ……“แม่นางจันทร์” แม่นางจันทร์ เป็นเทพยดาอยู่ที่ "ยอดเขาสันกาลาคีรี" และเป็นโยมอุปัฏฐากของ “หลวงพ่อสิทธิชัย” อดีตเจ้าอาวาสวัดทรายขาว แม่นางจันทร์ได้มีความประสงค์จะขอร่วมสร้างบุญกุศล โดยจะช่วยพระอาจารย์นองสร้างกุฏิให้สำเร็จ พร้อมกับขออาราธนาให้พระอาจารย์นอง ได้เป็นเจ้าอาวาสที่วัดทรายขาวแห่งนี้ตลอดไป ครั้นเมื่อพระอาจารย์นองท่านตื่นขึ้นมา ท่านรู้สึกเหมือนว่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นคล้ายๆกับเหมือนได้พูดคุยกับคนจริงๆ เหตุการณ์ในนิมิตพระอาจารย์นองสามารถจดจำได้ทั้งหมด ท่านจึงเชื่อมั่นว่า แม่นางจันทร์เป็นเทพยดาจริง และวิชาทั้งหมดนั้นก็เป็นจริง ซึ่งเมื่อท่านนึกถึงเรื่องนี้คราวใด แม่นางจันทร์ก็จะมาปรากฏในนิมิตของท่านทุกครั้งไป....”

เรื่องราวของพระอาจารย์นอง กับแม่นางจันทร์ เทพยดาที่ประจำอยู่บนยอดเขาสันกาลาคีรี จึงปรากฏเป็นรูปธรรมตาม “ภาพวาดสีน้ำมันรูปแม่นางจันทร์” ซึ่งเคยปรากฏอยู่ที่วัดทรายขาว และสิ่งที่มา “ตอกย้ำความเชื่อ” อีกประการหนึ่งก็คือ “ผลลัพธ์ของประสบการณ์” ที่เกิดกับผู้ที่มีตะกรุดนารายณ์แปลงรูปสูตรแม่นางจันทร์ติดตัว พูดถึงตอนนี้หลายท่านอาจจะว่างมงาย แต่นั่นก็คือความคิดของท่าน ไม่ใช่ของผู้ที่ได้ประสบกับตนเอง เปิดใจให้กว้างและมองหลายมุมหน่อยครับ ชีวิตจะได้มีสีสันสวยงามเหมือนดัง ”เทือกเขาสันกาลาคีรี” 

สำหรับตะกรุดนารายณ์แปลงรูปแบบที่เป็นปลอกลูกปืน พระอาจารย์นองท่านจะบรรจุของศักดิ์สิทธิ์ลงไปในตะกรุด ซึ่งของศักดิ์สิทธิ์ที่ว่านี้เรียกกันว่า “ไม้หลวงปู่ทวด” กล่าวคือไม้หลวงปู่ทวดเป็นไม้ที่พระอาจารย์นองท่านได้มาจากภูเขาสันกาลาคีรี ตามคำบอกเล่าของแม่นางจันทร์ แต่ถ้าเพื่อนๆ จะถามว่าหน้าตาของไม้หลวงปู่ทวดเป็นอย่างไร ผมคงตอบไม่ได้ เพราะทุกวันนี้ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ที่มีตะกรุดนารายณ์แปลงรูปของพระอาจารย์นอง ต่างก็ไม่เคยเห็นเพราะท่านได้ปกาศิตไว้ว่า... “ห้ามดึงตะกรุดออกจากกันอย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นตะกรุดจะเสื่อมทันที” อธิบายความชัดๆ อีกที ก็คือตะกรุดของท่านหากเป็นในลักษณะ”แบบตะกรุดทั่วไปก็ห้ามคลาย” หากเป็น “แบบปลอกลูกปืนก็ห้ามแกะ” ถือเป็นข้อห้ามอย่างยิ่ง