ราหูกะลาแกะ ครูบานันตา วัดทุ่งม่านใต้ คู่เล็ก ศิลป์หลวงพิเศษ นกยูง กระต่าย ในตำนาน 

ลงรักชาดทองเก่า 

เบญจภาคีเครื่องรางล้านนาและหนึ่งในทำเนียบเครื่องรางยอดนิยมแห่งสยาม

พระราหูสุริยันจันทรากะลาแกะ ครูบานันตา วัดทุ่งม่านใต้

ศิลป์หลวง คู่พิเศษ นกยูง กระต่าย ในตำนาน!!

เล็กสุด สวยสุด พิเศษสุด หายากสุด บนแผ่นดินล้านนาและใต้ฟ้าเมืองไทยในชั่วโมงนี้ !!

อุปเท่ห์การใช้กะลาราหูของ ครูบานันตา วัดทุ่งม่านใต้ แบบฉบับเต็มสมบูรณ์ โดยท่านครูบานันตาท่านได้จดบันทึกไว้ใน  สมุดปั๊บสาของท่าน ไว้ว่าดังนี้...''

((  ยันต์มะป้าวต๋าเดียว 2 ลูกนี้หื้ออบรมหื้อขะอูปเงินขะอูปคำไว้ฮักษาไว้เป็นดั่งดวงแก้วมณีโชติ แห่งพญาจักรวัตินั้นเต๊อะ  ก็หากจักจำเริญไปด้วยสมบัติข้าวของเงินคำมั่งมูลจ้างม้างัวควาย   ข้าคนเข้าของปิจจะจื่นบานอันหนึ่งก็เป็นตี่ฮัก แก่คนและเตวดาตังหลายไผบ่ห่อนดูแคลนได้แล    ผิว่าจักไปหาขุนหานายหื้ออบรมแล้วไปดี   แลผิว่าจักไปก้าไปขายตำบลหนใด  หื้ออบรมแล้วไปมีโชคลาภแล     ผิว่าจักไปรบศึกหื้ออบรมด้วยเงินคำแล้วไปแป้ข้าศึกม๊อกนาดปืนไฟดาบก็บ่ามาใกล้ได้แล    กันจักไปหื้อเอาราหูแจ่น้ำส้มป่อยดำหัวบ่อั้นก็เอาแจ่น้ำมันงาทาหน้าผากแป้ข้าศึกแล    ผิว่าเอาแจ่น้ำมันหุงนวดสีปากแม้นท่านเครียดก็ปากจ๋าดี  อิตถีก็ฮักแม้นจักไปสถานะตี่ใดก็ดี  เอาราหูมานบคบยำแล้วไปมีโชคจัยลาภะการมากนักแล     ผิว่าผู้หญิงประสูติลูกบ่ออก   เอาราหูแจ่น้ำหื้อกิ๋นทากระหม่อมออกแล    ผิว่างัวควายเป็นขี้รากบ่กิ๋นหญ้า  เอาราหูแจ่น้ำกับหญ้าหื้อกิ๋นหายแล     ผิว่าก้าขายเอาราหูแจ่น้ำปะของก้าขายบ่ขาดแล     ผิว่าเจ็บหัวมัวตาเป็นขี้รากปั่นมัวเมา  เอาราหูแจ่ซ่วยหน้ากินหายแล    ผิว่าผะผายประตูบ้านโจรบ่มาใกล้ได้      ผิว่าท่านมีคำต่อเฮาเขียนจื่อมันใส่ใบปูแล้วเอาราหูเต๋งไว้ยะกำต่อเฮาบ่แป้เฮาได้     ผิว่าใคร่ได้คนใดเขียนเจื่อมันใส่ใบปูเอาราหูเต๋งไว้ไปหามันฮักเฮามากนักแล     ผิว่าจักกระตำไร่นาเอาราหูแจ่น้ำพะเข้าปลูกดีแล     ใคร่มีรยศเป็นนายหื้ออบรมวัน 1 อบรมวัน 3 แป้ข้าศึกอาหารการกิ๋น อบรมวัน 4 อบรมวัน 5 มีผญ๋า อบรมวัน 6 ข้าวของ อมรมวัน 7 ท่านฮัก อบรมทุกวันยิ่งดีนักแล………))

               '' คาถาเสกกะลาว่าดังนี้ ''

สุริยปราภา    กุ เส โต๋ โต๋ โม มะ มะ รา รา มะ มะ โม โต๋ ติ กุ เห

จันทรประภา    หยะ ถา ตั๋ง ตั๋ง หยะ มะ มะ ตั๋ง ตั๋ง มะ มะ ตั๋ง ตั๋ง เส ก๋า เส

         ((*******************************************))

ขอขอบคุณ น้องเจ ลำปาง ตลอดจน ผู้ค้นคว้า ผู้แปลตำรา เจ้าของข้อมูลเดิมทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ