(ตะกรุดผ้าจีวรขาวของท่านครูบาเจ้าขาวปี๋ พอกครั่ง สุดยอดตะกรุดแห่งพระโพธิสัตย์เจ้า ต๋นบุญแห่งล้านนา  ศิษย์เอกพระครูบาเจ้าศรีวิชัย นักบญแห่งล้านนาไทย)

 

   สุดยอดของดีที่สุดหายากส์ของต๋นบุญแห่งเมืองลี้ ล้านนาไทยครับ

 

ครูบาขาวปี..ท่านเป็นลูกศิษย์ของ"ครูบาศรีวิชัย" นักบุญแห่งลานนา..

 

ผู้ที่ได้ชื่อว่า"เป็นพระโพธิสัตว์"มาบังเกิดเพื่อบำเพ็ญบุญบารมี

 

.....................เคยมีบันทึกเรื่องราวระหว่าง"หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต"กับ"ครูบาศรีวิชัย" 

 

ว่าท่านเคยพบกัน...และต่างก็รู้ถึงความปรารถนาใน"โพธิญาณ"ด้วยกัน

 

.....................แต่หลวงปู่มั่นได้เห็นภัยในวัฏฏะสงสารและรู้สึกสลดใจที่ระลึกชาติได้

 

ว่า"ท่านเคยเกิดเป็นสุนัขมาหลายชาติ" 

 

....................ซึ่ง"อย่างที่ผมเคยเขียนถึง"พระโพธิสัตว์"....ว่าไป"ทุคติภูมิ"ได้ตาม

 

กรรมชั่วที่ทำไว้....ก็ได้บังเกิดกับ....."หลวงปู่มั่นขณะบำเพ็ญตนเป็นพระโพธิสัตว์ด้วยเช่น

 

กัน"...........ด้วยเหตุนี้หลวงปู่มั่นท่านจึงอธิษฐาน....."ลาพุทธภูมิและบำเพ็ญเพียรทาง

 

จิตสู่โลกกุตตระ...สำเร็จเป็นพระอรหันต์"......และท่านได้นำความนี้บอกกล่าว

 

แก่......"ครูบาศรีวิชัย"

 

.....................ท่านครูบาศรีวิชัยได้กล่าวแก่หลวงปู่มั่นว่า "ขอให้หลวงพี่ไปก่อน..และ

 

กระผมจะตามไปทีหลัง"

 

.....................ก็ครูบาศรีวิชัยนี้ก็คือ ....ผู้ที่เอ่ยวาจาว่า..... "จะมีตนบุญมาเกิดที่

 

ลำปาง"........เสมือนท่านได้"ญาณวิถีหยั่งรู้"การมาเกิดของ"พระอรหันต์"...ซึ่งตนบุญที่

 

ท่านเอ่ยถึงก็ได้มาบังเกิดขึ้นจริงดังวาจา....ท่านผู้นั้นก็คือ "หลวงปู่เกษม เขมโก"

 

.....................แล้วครูบาศรีวิชัยจะไม่รู้หรือว่า"ศิษย์รักของท่าน คือ ครูบาขาวปี" เป็น

 

ผู้ใดมาเกิด.......และท่านจะไม่นำสิ่งที่ท่านรู้บอกเล่าแก่ครูบาขาวปีหรือ

 

.....................ท่านจะต้องรู้ก่อนครูบาขาวปี ....และได้บอกกล่าวพร้อมทั้งแนะนำข้อ

 

ปฏิบัติให้ท่านครูบาขาวปีปฏิบัติทางจิตเพื่อให้ได้"ญาณวิถี"ไปรู้อดีตชาติของตน......

 

.....................แต่เมื่อ"ครูบาขาวปี"..รู้ว่าท่านคือ.."พญาช้างนาฬาคิรี"..ในอดีตท่าน

 

ไม่เคยป่าวประกาศตัวท่านเอง...จะบอกแก่ศิษย์ผู้ใกล้ชิดให้ได้รับรู้ถึง"ความยากลำบากที่

 

ท่านได้รับมาจากเหตุใด"...และยังคงมุ่งหน้าบำเพ็ญตนเป็น"นักบวชตลอดชีวิต"เพื่อสร้าง

 

บารมียิ่ง ๆ ขึ้นไป....ชีวิตของท่านแม้มีเหตุถูกสึกจากความเป็นพระ"แต่ท่านก็ยังถือว่าท่าน

 

เป็นพระอยู่"...ซึ่งข้อนี้เล่าลูกศิษย์ย่อมรู้ดี

 

....................การที่ท่านจะบอกแก่"ศิษย์ผู้ใกล้ชิดเป็นบางคนว่า..ท่านคือ"พญาช้างนา

 

ฬาคิรี" ........หรือ........"ครูบาศรีวิชัย" ได้บอกกล่าวแก่ "ผู้ใกล้ชิดว่า ครูบาขาวปี คือ 

 

พญาช้างนาฬาคิรี" ย่อมมีอยู่

 

.....................ดังนั้น "ผู้ที่ล่วงรู้ความนี้"..ก็มีการบอกต่อกันไป....ดังนั้นในการสร้าง

 

รูปเหมือนของท่านขณะยืน....."จึงได้สร้างเศียรของพญาช้างนาฬาคิรี"....ไว้ที่ฐานเพื่อ

 

เป็น."อนุสรณ์รำลึกถึงการมาบำเพ็ญบารมีของพญาช้างนาฬาคิรีในร่างของครูบาขาวปี" 

 

จึงบังเกิดรูปปั้นนี้ขึ้น

 

.....................ในส่วนภาพที่มี"งาช้างขนาดใหญ่วางไว้ข้างรูปเหมือนของท่านที่สถิต

 

อยู่หน้าโลงศพของท่าน"...ก็เพื่อยืนยันว่า "ท่านคือพญาช้างนาฬาคิรี"

 

.....................ในส่วนของ แท่นประทับ ฝ่ามือและฝ่าเท้าและรูปวัวอันเป็นปีเกิดได้

 

สร้างไว้เป็นอนุสรณ์สำหรับท่านที่"พระพุทธบาทผาหนาม"ครับ

 

.....................จะเห็นว่า"ในพื้นที่ตั้งพระพุทธบาทผาหนาม"...คนพื้นที่จะรู้เรื่องราว

 

ของท่านกับพญาช้างนาฬาคิรีเป็นอย่างดี...หากท่านใดมีโอกาสลงพื้นที่ลองสอบถามผู้คน

 

ในพื้นที่ก็จะรู้เรื่องราวได้ดีครับ

 

.....................หลวงปู่สิม พุทธาจาโร แห่งวัดถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ ท่านเองก็เป็นผู้รับรองว่า "ครูบาเจ้า ขาวปี๋ ท่านเป็นพญาช้างนาราคีริง ในสมัยพุทธกาล มาเกิดเพื่อสร้างบารมี"..ครับ

 

***ครูบาเจ้าขาวปี๋ ท่านเป็นพระภิกษุเพียงรูปเดียวในแผ่นดินรัตนโกสินทร์ แผ่นดินล้านนา ที่นั่งภาวนาใต้โคนต้นประดู่ที่แห้งตาย ให้กลับผลิดอกออกไปขึ้นมาได้ ดั่งเดิม ลองคิดดูเถอะครับว่า ท่านจะมีบารมีมากขนาดไหน ... ****   (ด้วยจิตคารวะ)