ตามตำราว่าไว้ประจุสองด้านเรียกว่า นิ้วชี้พระอิศวร ต้นชี้ตาย ปลายชี้เป็น ไม้พ่อครูนับเครื่องรางที่สร้างยากที่สุด ผู้ที่สร้างได้จะต้องเป็นผู้ที่มีบุญบารมีเท่านั้นหลวงปู่ภูท่านเคยกล่าวให้ลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดฟังว่าไม่มีใครทำได้อย่างกู นั่นแสดงว่า ไม้ครู สร้างยากมากๆ วัสดุที่ใช้สร้างก็สุดแสนที่จะหายาก เพราะท่านต้องเดินธุดงค์เข้าไปในป่าลึก เพื่อจะไปหาไม้ไผ่และจะต้องเป็นไม้ไผ่ที่ถูกฟ้าผ่าล้มปลายชี้ไปทางทิศตะวันออกเท่านั้นถึงจะใช้ได้ และภายในเจ็ดวันท่านเฝ้ารอจนกว่าโขลงช้างจะผ่านมาพบ แล้วกระโดดข้ามก่อไผ่นั้นทั้งโขลง ก่อนที่ท่านจะตัดไม้ไผ่ดังกล่าว ท่านจะต้องทำพิธีพลีกรรมก่อน การพลีกรรม คือการขอของจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เจ้าป่า เจ้าเขา รุกขเทวดา เพื่อเพิ่มความเข้มขลังให้มากยิ่งขึ้น เมื่อท่านได้ไม้ไผ่มาแล้ว ท่านจะนำมาลงอักขระ แล้วใช้เป็นไม้เท้ายันกายในยามที่ท่านเดินธุดงค์ ขณะที่ท่านเดินธุดงค์ เมื่อท่านได้พบศพที่ตายวันเสาร์ เผาวันอังคาร ท่านก็จะใช้ไม้เท้านั้นจิ้มศพจนกว่าจะครบเจ็ดศพ ตลอดระยะเวลาในการเดินธุดงค์ของท่านนานถึง 30 ปี จากนั้นท่านก็จะนำไม้เท้าอันนี้มาผ่าให้เป็นแผ่นเล็กๆ เรียกว่าตอก เตรียมไว้สำหรับลงพระนามที่ได้รับจากเบื้องบน ถ้าลูกศิษย์คนใดอยากได้ไม้ครู จะต้องขอท่านก่อนวันเสาร์ และถ้าท่านตกลงทำให้ ผู้นั้นจะต้องจัดเครื่องไหว้ ดังนี้มีหัวหมู บายศรี มะพร้าวอ่อน และอื่นๆตามที่ท่านจะสั่ง ที่ขาดไม่ได้คือไม้ไผ่ที่ตัดเหลือข้อไว้หนึ่งข้อ หรือไม้ที่เจาะรู จะไม้พยุง ไม้ขนุน และอีกหลายอย่าง เมื่อได้ของครบแล้ว ท่านก็จะทำพิธีลงพระนามในไม้ตอกที่ท่านเตรียมไว้ การทำพิธีลงพระนาม หลวงปู่ท่านจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าครั้งละนานๆ บางครั้งก็ไม่นาน เคยมีลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดถามท่านว่า หลวงปู่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าทำไม ท่านตอบว่า ท่านรอพระนามจากเบื้องบน เมื่อได้พระนามจากเบื้องบนมาแล้ว ท่านก็จะทำการบรรจุไม้พระนาม เข้าไปในไม้ที่เจาะเตรียมไว้อุดด้วยไม้และลงอักขระทับอีกที เป็นอันเสร็จพิธี นับว่าสร้างยากจริงๆ

เครดิตข้อมูล :: คุณแจ้ เสนา