พ่อพอพานริ้วกรูดคำว่าริ้วกรูดคือชื่อที่ตั้งของวัดกลางชูศรี เป็นชื่อเดิมของที่นี่ ถือเป็นพอพานที่หลวงปู่เย็นท่านบรรจงสร้างเองพันเองตามตำราของครูบาอาจารย์ที่ท่านสืบมา งานนี้อยู่ในช่วง ปี 2515 ถึง ปี 2525 ในยุคของวัดกลางชูศรีและ เลี่ยมโดยช่างโอเลี้ยง หลังจากนั้นก็เป็นการเลี่ยมในรูปแบบอื่นถัดมา สุดท้ายวิชานี้ก็สูญสิ้นไปพร้อมกับท่านในปีสุดท้ายของการคงสังขารใน พ.ศ.2539 ที่วัดสระเปรียญ เป็นแก้วสารพัดนึกที่ท่านสร้างทิ้งไว้สงเคราะห์กับเหล่าศิษย์ที่ยังคงเสาะแสวงหาลาภและทรัพย์สินเพื่อยังชีพตามประสาปุถุชนคนเดินดินยังไม่สิ้นกิเลศความอยาก ก็คงต้องอาศัยเครื่องรางและแรงครูช่วยหนุนส่งกันต่อไปตามวิสัยมนุษย์ ท่านช่วยได้ทุกคน มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ความหนาบางของกรรมในแต่ละบุคคล ได้บ้างพลาดบ้างก็แล้วแต่เจ้ากรรมนายเวรจะละจะเว้นเมื่อใด นับถือแล้วดีอย่างไร ถ้าเทียบกับคนที่ไม่ถือซะเลยก็คนที่ซวยก็ไม่ต้องพบกับความซวยส่งผลให้ทรง คนที่ทรงก็เสริมให้ดีได้บ้าง คนที่ดีดวงเด่นโดดก้ส่งให้ดีโลดโดดเด่นกว่าคนอื่น นี่คือข้อดีของคนที่มีครูบาอาจารยืเชื่อถือคุณพระ มีสิ่งดียึดถือไม่เฉพาะแต่พ่อพอพานเท่านั้น สิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่นๆที่ท่านเคารพก็ส่งผลเช่นนั้นเช่นกัน