มีดยุคแรกที่สามารถจัดเข้าระบบเป็นมาตรฐานสากลได้ก็นับตั้งแต่เล่มนี้เป็นปฐมบท สั่งตีและตอกลายมาจากแหล่งช่างพยุหะคีรีเช่นเดียวกับหลวงพ่อเดิม หลวงพ่อกัน และอีกหลายหลวงพ่อในถิ่นนี้ งานนี้ออกมาในช่วงก่อนปี 2500 นิดหน่อยถึง ปี 2506 (เพราะปีนี้ อ.ทรง รอดเล็ก เข้ามาบวชและทำหน้าที่ตอกลายให้หลวงพ่อแล้ว)

    ลักษณะเป็นด้ามงาฝักไม้ ใบเหล็กดำ แหมเป็นแปะตั๊งและชักลวดเงิน  ลายที่ตอกบนใบด้านแรก นับแต่โคน ลายพระเจ้าห้าพระองค์แบบหลวงพ่อเดิม กลางใบตอกคาถามงกุฏพระพุทธเจ้า "อิติปิโสวิเสเสอิ อิเสเสพุทธะนาเมอิ อิเมนาพุทธะตังโสอิ อิโสตังพุทธะปิติอิ" ส่วนปลาย กรึงโสธายะ  บนยอดตอก จะฉะ และ อุณาโลม อีกด้านของใบ ปลายยอด ตอก ยะและยะอุณาโลม กลางใบ ตอกพระเจ้าสิบหกพระองค์ตัวผู้ ทับลงบนลายนาคเกี้ยว "นะมะนะอะ นอกอนะกะ กอออนออะ นะอะกะอัง" ด้านบน ตอก " นะมะพะทะ " ด้านล่างท้องนาค ลง "อัตรังปิจจะ" ด้านโคนใบ คือเอกลักษณ์ที่ต้องจดจำนี่คือลายที่ท่านกำกับให้ตี เป็นสิ่งบ่งชี้ว่าเป็นมีดของหลวงพ่อกวย แบ่งเป็น 3 บรรทัด " อุปะวะนะยะ จะอะมะกะ ระมะถะจะอะกะสะ" เล่มนี้ท่านลงเหล็กจารที่แหมตัวกลาง "นะมะอะอุ"และที่ด้ามตรงรอยตัด ลง "นะ กันปืน"

     เผื่อพี่ๆน้องๆที่ชื่นชอบในเครื่องรางสยามทุกท่านเจอะเจอที่ไหนโทรมาบอกกันได้ ด้วยความยินดีครับ แจ้งได้ตลอด 24 ชั่วโมงที่ 08-1482-4448 ต้อมสำนักจันทร์ ครับ