"คงจะมีเพียงไม่กี่ผืนที่เป็นผ้าม้าเสพนางผืนสีแดงที่ครูบาต๋าท่านจะล้วงให้จากย่ามของท่าน"

นับจาก4-5ปีก่อนเคยได้จากบ้านหลังหนึ่งที่หมู่บ้านใหม่ม่วงก๋อน อ.สันป่าตอง ซึ่งเจ้าของได้รับมอบจากครูบาต๋า คราวนิมนต์มาประกอบพิธีสงฆ์ในคราขึ้นบ้านใหม่ ท่านล้วงให้จากย่าม 2 ผืน สีขาว 1 สีแดง 1

ส่วนผืนนี้นั้น ครูบาติ๊บ ปภากโร วัดท่าวังพร้าวได้รับมอบจากครูบาต๋า วัดบ้านเหล่า มาในราวปี2538 (ผ้ายันต์พี่ศิริลักษณ์ สมเพชร สร้างปี 2526 สีแดงท่านเก็บไว้ในย่ามโดยตลอด) ต่อมาครูบาติ๊บท่านได้มอบให้ศิษย์ใกล้ชิดและ คนขับรถ ไว้คนละผืน (มีที่เจ้าอาวาสองค์ปัจุบันอีก 1 ผืน) ผืนนี้เดิมเป็นของคนขับรถครูบาติ๊บ มีวิธีการใช้งานโดยม้วนใส่หลอดแล้วแขวนไว้หน้ารถยนต์ จึงคงสภาพการม้วนตัวและมีบางส่วนที่ซีดเนื่องจากถูกแดดเผาไปบ้าง

ด้านประสบการณ์นั้นครูบาต๋าเคยกล่าวไว้ว่า"หากไม่มีเจี๊ยบให้ใช้ผืนน้องศิริลักษณ์ สมเพชรนี้แทนได้" ดั่งบทความของคุณต้นมนต์เมืองตาก

เธอมีชื่อว่า"ศิริลักษณ์ สมเพชร"

ผ้ายันต์ม้าเสพนางครูบาต๋า ท่านสร้างจากผ้าคลุมศพหญิงตายโหงตามตำราการสร้างผ้าม้าเสพนางจากปั๊ปสาตำราครูของท่าน จัดเป็นเครื่องรางติดวิญญาณประเภทผ้าที่มีประสบการณ์มากมาย...

>>ผ้ายันต์ผืนนี้เป็น(ยุคต้น)เป็นผ้าคลุมศพของหญิงสาวที่มีชื่อว่า"ศิริลักษณ์ สมเพชร"ตามประวัติเธอเป็นสาวงามเมืองเชียงราย(บ้านเกิด)เสียชีวิตด้วยการกินยาพิษฆ่าตัวตาย!!!

---ผืนนี้เป็นผืนประจำร้าน"ผ้าทอไหมไทย"โดยเจ้าของร้่าน"พี่น้อง(กมล พร ปันแตง)มีศักดิ์เป็นหลานสาวแท้ๆของท่านครูบาต๋า ได้เล่าให้ฟังว่าในสมัยนั้นที่กำลังเริ่มทำมาหากินแรกเริ่มเดิมทีครั้งแรกไป เปิดร้าน"ซักอบรีด"แถวย่านสันติธรรม ตอนนั้นผ้ายันต์ท่านครูบาต๋าเป็นที่ร่ำลือกันมากในหมู่ลูกศิษย์พ่อค้าแม่ขาย คนทำมาหากินที่ได้รับมอบผ้ายันต์จากท่านครูบาและหนุ่มๆทั้งหลายในสมัยนั้นก็ต่างหวงด้วยมีประสบการณ์กันมากจากผ้ายันต์....พ่อพี่น้องบอกให้ไปหาท่านครูบาต๋าเพื่อไปขอผ้ายันต์รุ่น"เจี๊ยบ"มาใช้ปรากฏว่าเมื่อพี่น้องไปกราบขอผ้ายันต์ท่านครูบาก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะครูบาต๋าท่านบอกว่า"ผ้ายันต์รุ่นน้องเจี๊ยบหมดไปแล้ว!!!แต่ท่านครูบาต๋าได้เมตตามอบผ้ายันต์ให้พี่น้องหนึ่งผืนโดยท่านครูบาต๋าได้กล่าวเอาไว้ ว่า***ผ้ายันต์รุ่นนี้ ชื่อศิริลักษณ์ สมเพชร ใจ้ดีบ่แป๊น้องเจี๊ยบ!!!***---->>เห็นจะเป็นจริงดังคำกล่าวท่านครู บาต๋าท่านทุกคำ.....หลังจากพี่น้องได้รับผ้ายันต์ผืนนี้มากิจการก็เจริญ รุ่งเรืองขึ้นมาก...มีครั้งหนึ่งที่พี่น้องนำผ้ายันต์ไว้ที่บ้าน วันนั้นให้ช่างมาทำประตูเหล็ก และนำกระติกน้ำวางไว้ตรงหัวกระไดบ้านแต่ไม่มีช่างคนไหนมากินน้ำที่เตรียมไว้ ให้ พี่น้องจึงถามว่า--ทำไมไม่ขึ้นไปกินน้ำ ช่างตอบว่า--มีแม่ญิงผมยาวนั่งอยู่กลางที่หัวกระไดบ้านไม่กล้าขึ้นไปกิน!!! ทั้งๆที่จริงแล้วพี่น้องอยู่บ้านคนเดียว!!!---นี่เป็นประสบการณ์เล็กๆน้อย ที่ได้ประสบพบเจอและได้รับคำบอกเล่าจากเจ้าของผ้า.....ผืนนี้จะเรียกได้ว่า เป็นผืน"สร้างเนื้อสร้างตัว"ก็ว่าได้เพราะกิจการของพี่น้องเจริญก้าวหน้าจากร้านซักอบรีดธรรมดากลายมาเป็นเจ้าของกิจการร้าน"ผ้าทอไหมไทย"ร้านคุณภาพที่มีกิจการรุ่งเรืองร้านหนึ่งแห่งเมืองเชียงใหม่ครับ....

>>>ปัจจุบันผ้าได้มาอยู่ในความครอบครองของผมนานนับปีแล้วและเห็นเป็นจริงตามคำกล่าวท่านครูบาต๋าและคำบอกเล่าของพี่น้อง เพราะผมประสบพบเจอประสบการณ์มากมายจากผ้ายันต์ผืนนี้ครับ เป็นผ้ายันต์ม้าเสพนางผืนรักอีกผืนหนึ่งที่ผมพกใช้เป็นประจำทุกวัน!!!วันนี้ขอเปิดตำนานเรื่องราวผ้ายันต์ม้าเสพนางของท่านครูบาต๋าอีกหนึ่งชื่อที่มีประสบการณ์และหายากครับ

==>>ผ้ายันต์รุ่นนี้"ผ้าจะหนากว่ารุ่นชื่ออื่นๆครับ"ผืนนี้ผ่านการใช้มานานและเก็บใส่พานไว้แบบหิ้งๆครับ////ขอบคุณพี่น้อง(กมลพร ปันแตง)สำหรับข้อมูลและสิ่งวิเศษสิ่งนี้*****ข้อมูลบทความทั้งหมดเรียบเรียงเขียนโดย:ต้น มนต์เมืองตาก

*****ท่านใดจะนำไปใช้โปรดให้เครดิตผู้เขียนด้วยครับ*****

ปล.เรื่องราวที่นำมาเสนอในครั้งนี้เป็นเรื่องจริงทุกประการเพื่อเชิดชูเกียรติคุณบารมีท่าน

ครูบาต๋าและคุณวิเศษของเครื่องรางที่ท่านสร้าง...

หากต้องการครอบครองของจริงแท้ หายาก 080-1259886 แดนเชียงใหม่ซื้อด้วยความเข้าใจขายด้วยความรับผิดชอบ