ลูกศิษย์ของท่านนั้นเป็นเสือเก่าหลายคนครับ แต่ไม่มีใครที่ต้องตายโหงเลยสักคน ส่วนใหญ่แก่ตายกับป่วยตาย เพราะอานุภาพแห่งตะกรุดหน้าผากเสือ และ น้ำมันเดือด ...

หลวงพ่อโสมฯ ท่านเป็นพระที่ร้อนวิชามากองค์หนึ่ง ในสมัยแรกที่ท่านจำพรรษาอยู่นั้น ท่านฉันอาหารโดยบาตรลอยอยู่เหนือพื้นตลอด ..

แบบนี้สุดยอดมั้ยครับ???....  _//.. 

ประวัติของท่านหลวงพ่อโสมนั้นไม่มีการบันทึกเอาไว้รู้แต่เพียงท่านเป็นพระธุดงค์ที่เดินทางผ่านมาและสร้างความศรัทธาให้กับชาวบ้านจนได้ร่วมกันสร้างวัดขึ้นมาจนเจริญรุ่งเรือง เชื่อว่าท่านน่าจะศึกษาอาคมมาจากทางเพชรบุรีเพราะการทำตะกรุดหนังหน้าผากเสือนั้นถ้าไล่ประวัติดูจะพบว่าเจ้าของตำหรับคือพระคุณวงศ์(จู)ตกทอดมายังสำนักพระวันรัตแดงที่วัดสุทัศน์จากจุดนี้แยกเป็นสองสายหลวงปู่บุญแห่งวัดกลางบางแก้วที่สนิทกับสังฆราชแพได้ไปและหลวงปู่นาคแห่งวัดอรุณที่เป็นศิษย์สำนักวัดสุทัศน์ก็ได้รับเอาไปเมื่อคราวปลุกเสกใหญ่ที่วัดราชบพิตรหลวงปู่นาคได้สอบถามหลวงพ่อชิตแห่งวัดมหาธาตุเพชรบุรีเกี่ยวกับตะกรุคหนังหน้าผากเสือที่สำนักหลวงพ่อชิตก็ทำปรากฎว่าเป็นตำหรับเดียวกัน ส่วนตะกรุดหนังเสือทางอยุธยาไม่ว่าจะเป็นของหลวงพ่อจงอาจารย์นอหลวงพ่อตาบและอาจารย์ฟ้อนก็เป็นหนังเสือมีรูปแบบของตะกรุดและการลงยันต์ที่ต่างกันออกไปโดยตะกรุดจะมีขนาดใหญ่กว่า ดังนั้นโดยส่วนตัวตะกรุดของท่านหลวงพ่อโสมที่มีขนาดเล็กเพราะใช้เฉพาะส่วนหน้าผากท่านน่าจะเรียนมาจากสำนักทางเพชรบุรีและเป็นตำหรับเดียวกับของหลวงปู่นาคอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะตะกรุดสายนี้เกจิที่ทำต้องเรืองวิชาและสมาธิจิตสูงมากถึงจะทำได้ครับ