ปัจจุบัน กระผม เชน เชียงใหม่ เป็นผู้เก็บรักษาไว้บูชาเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ครอบครัวและบ้านเรือนครับ

คำว่า ไม้กะหลาบธรรมนั้น "คุณพ่ออิ่นคำ คำภีระ" พ่อของกระผมได้กล่าวถึงไว้ว่า เป็นตลับไม้สำหรับใส่ธรรมใบลาน
ซึ่งเป็นธรรมโบราณ และ สมัยเป็นเณรนั้น ถ้าภิกษุสามเณรองค์ใดดื้อ มักถูกตีด้วยไม้กะหลาบธรรม ด้วยเป็นแผ่นไม้สักมีน้ำหนักจับถนัดเหมาะมือ
ซึ่งเจ้าอาวาสมักจะพูดเป็นภาษาเหนือว่า หลึ่งกา เดวจะเอาไม้กะหลาบธรรมจดละ (ดื้อเหรอ เดี๋ยวจะตีด้วยตลับใส่ธรรมสะนี่)

คำจารึกบนตลับใส่ธรรมอันนี้

กั๊บ(ตลับ)ผูกนี้หรือธรรมผูกนี้ชื่อว่า สุภัทระผูกหนึ่ง ประมะโฆษาผูกหนึ่ง กาละกิณีผูกหนึ่ง(หมายความว่าในตลับนี้มีธรรมดังที่กล่าวมานี้) ธรรมปลาช่อนผูกหนึ่ง(ธรรมที่ทำให้ฝนตก)

พระศรีวิไจยาภิกขุ เกิดปี๋ เปิกยี(เสือ) จุลศักราช ๑๒๔๐
ข้าพระศรีวิไจยาภิกขุพร้อมกับด้วยศิษย์โยมจุ๊กคน จุ๊กองค์ หนปายนอกมีป้อและแม่ ปี้น้องอุบาสกอุบาสิก๋าจุ๊กคน ก็ได้จ้างตานริศนา(ตัวท่านไม่ได้เป็นผู้เขียนธรรมลงบนใบลาน แต่ได้เขียนข้อความนี้บนไม้กะหลาบธรรม หรือ ไม้ปัญจี้อันนี้)

ธรรมเตสนาอันนี้ "ข้าพระศรีวิไจยาภิกขุ" อยู่"วัดจอมสะหรีทรายมูลบ้านปาง" สร้าง(สร้างธรรมตลับนี้) เมื่อตัวปฎิบัติอยู่"วัดพระสิงห์หลวงนพบุรีเจียงใหม่" วันนั้นแล ขอหื้อข้าตรัสปะยาสัพพัญญู โพธิปาน เจ้าจิ่มเตอะ

ขอกราบขอบพระคุณ : พ่อครูวิลักษณ์ ศรีป่าซาง ผู้เมตตาแปลไว้ และ คุณพ่ออิ่นคำ คำภีระ ผู้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องไม้กะหลาบธรรมครับ