วัวธนูล้านนา มีจารกำกับที่เท้าทั้งสี่ครับ

วัวธนูถือได้ว่าเป็นเครื่องรางของขลังที่มีความเกี่ยวข้องผูกพันธ์กับชาวล้านนามาโดยตลอดตั้งแต่สมัยโบราณเป็นเครื่องรางที่มีไว้บูชาตั้งแต่ไพร่ฟ้าสามัญชนตลอดจนถึงขุนนางจนถึงเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก็ยังมีไว้ป้องกันตัวในยามศึกป้องกันคุณไสย์ภูติผีปีศาจเวลาออกเดินทางไปไหนต้องค้างอ้างแรมในป่า ต่างบ้านต่างเมืองก็จะสร้างวัวธนูนำพกติดตัวไปด้วยตลอดและนิยมมีไว้บูชาทั้งในบ้านที่พักอาศัยวัวธนูที่สร้างขึ้นจากครูบาอาจารย์ มีการสร้างขึ้นในหลายรูปแบบ

วัวธนูที่เกิดจากการ หล่อ ปั้น และสานขึ้นจากไม้ วัวธนูที่เป็นรูปลักษณ์ของวัวธนูชนิดที่ได้จากการหล่อ มักเป็นรูปหล่อจากโลหะอาถรรพ์ เช่นเศษบาตรพระที่แตกชำรุด ตะปูตอกโลงศพผีตายโหงเจ็ดป่าช้าหรือโลหะที่ถลุงจากทองขวานฟ้า โลหะที่อยู่บนบริเวณหลังคาโบสถ์ฟ้าผ่า ส่วนที่ได้จากการปั้นมักใช้ดิน ขี้ผึ้ง หรือ ครั่ง ซึ่งได้มาจากที่ต่าง ๆ กล่าวคือ ดินมักเป็นดินจากขี้เถ้าของศพคนตายวันเสาร์เผาวันอังคาร ดินจากป่าช้าเจ็ดแห่ง ดินที่พลีมาจากสี่มุมเมือง ดินจากจอมปลวกอารักษ์เมืองหรือดินโป่ง ถ้าเป็นขี้ผึ้งมักเป็นขี้ผึ้งจากเทียนที่จุดข้างโลงศพขณะมีพิธีชักผ้าบังสุกุล)ขี้ผึ้งจากรังของผึ้งที่รุมต่อยคนจนคนเสียชีวิตหรือขี้ผึ้งบริสุทธิ์ และหากเป็นครั่งก็มักเป็นครั่งจากไม้พุทรา